Laporan Tinjauan OIC Keempat Mengenai Islamophobia (Mei 2010 – April 2011)

Laporan Tinjauan OIC Keempat Mengenai Islamophobia (Mei 2010 – April 2011)

 Ringkasan Eksekutif

 

Laporan Tinjauan OIC Keempat Mengenai Islamophobia meliputi tempoh dari Mei 2010 sehingga April 2011. Berdasarkan corak laporan terdahulu, tren terkini Islamophobia dikatalogkan dan diperiksa. Dari segi analisis keseluruhan, Badan Tinjauan OIC telah mendapati wacana Islamophobia semakin meningkat sama ada di khalayak awam atau ruangan politik. Berdasarkan pemantauan harian Badan Tinjauan sepanjang tempoh laporan, beberapa individu dan kumpulan di Barat, termasuk gerakan dan parti politik sayap kanan, mengambil kesempatan atas kejahilan masyarakat berhubung nilai sebenar Islam dan membina imej negatif Islam, yang diputarbelitkan oleh media sejak peristiwa tragis 11 September, dalam menyemarakkan lagi Islamophobia.

Peningkatan Islamophobia, sama ada berpunca daripada situasi sosial atau didorong oleh pemuka masyarakat dan polisi-polisi yang diinstitusikan, telah terbukti berlaku di Eropah dan semakin meningkat di Amerika Syarikat. Tren ini ditunjukkan dalam pelbagai bentuk, termasuk serangan secara langsung dan penodaan rumah ibadah orang Islam, tanah perkuburan dan pelbagai pusat kegiatan Islam; persepsi awam yang semakin berkembang bahawa muslim menjadi ancaman terhadap budaya dan kedudukan “masyarakat Barat”, dan simbol-simbol Islam, khasnya tudung wajar dihadkan atau diharamkan sama sekali. Kekerapan insiden seumpama ini dilihat oleh pelbagai kaji selidik dan, dalam kes Eropah, diketuai oleh Setiausaha Agung PBB, Baan Ki-Moon dan Setiausaha Negara Amerika Syarikat, Hillary Clinton, untuk menyuarakan tentangan terhadap sikap tidak bertoleransi dan situasi yang membimbangkan mengenai kebebasan beragama di rantau tersebut.

Bab kedua laporan tersebut merujuk kepada pelbagai menifestasi Islamophobia di Barat. Berhubung Amerika Syarikat, Badan Tinjauan OIC memerhatikan beberapa insiden, yang paling mengejutkan dan keterlaluan ialah peristiwa membakar Al-Quran sepanjang 9 bulan dari September 2010 hingga April 2011. Mengenai kontroversi Masjid Ground Zero, barisan pembangkang yang diketuai oleh parti dan politikus sayap kanan menimbulkan perdebatan palsu dengan mempersoalkan asas perundangan pembinaan sebuah pusat Islam berhampiran dengan Ground Zero. Perdebatan tersebut jelas menimbulkan prejudis terhadap imej umat Islam dengan meniupkan logika “bersalah secara persatuan” yang mencadangkan bahawa seseorang muslim, dan dengan kaitan Islam, bertanggungjawab terhadap Ground Zero dan, kerana itu, mereka perlu “dibuang” daripada kawasan tersebut.

Antara insiden lain yang direkodkan di Amerika Selain ialah agenda Tea Party Movement, yang secara terbuka menyokong kebencian terhadap muslim, cadangan “Pengharaman Syariah” yang berjaya dalam kalangan negeri-negeri Oklahoma, dan pendengaran umum berhubung “radikalisasi Komuniti Muslim Amerika” yang dimulakan oleh Peter King, Pengerusi Jawatankuasa Dewan Keselamatan Dalam Negeri Amerika Syarikat. Pendengaran tersebut membawa kepada perdebatan berasaskan prejudis dan kecenderungan bahawa muslim berpotensi menjadi pengganas, yang dalam pandangannya, menolak untuk bekerjasama dalam usaha negara “memerangi keganasan”. Perdebatan ini, walau apa pun hasilnya, boleh membawa kepada ketakutan dan ketidakpercayaan terhadap komuniti muslim.

Mengenai Islamophobia di Eropah, pelbagai kajian dan soal selidik daripada institusi berwibawa telah mendedahkan mitos bahawa Islam mempromosikan sikap tidak bertoleransi dan pendatang Islam merupakan ancaman kepada identiti kebangsaan Eropah serta menjadi beban ekonomi dan sosial. Mitos ini diburukkan lagi di banyak negara di mana ahli politik terkemuka menimbulkan perdebatan tidak sihat tentang Islam, dengan membuat telahan, yang boleh mengesahkan andaian peribadi masing-masing, berhubung kegagalan multiculturalisme, seperti ketidakmampuan Eropah untuk hidup dan menerima muslim secara harmoni. Beberapa individu lain yang turut mencambahkan perdebatan menentang muslim termasuk editor Denmark, Fleming Rose yang menerbitkan buku “Tyranny of Silence” dan Thilo Sarrazin, ahli politik Jerman dan bekas ahli Lembaga Eksekutif Deutsche Bundesbank, yang menulis buku seterusnya bertajuk “Germany Abolishes Itself”. Kedua-duanya berpandangan Islam menjadi ancaman sebenar kepada negara. Geert Wilders pula telah mengumumkan hasratnya untuk menyajikan satu lagi filem pendek mengenai Nabi Muhammad. Kedua-dua tren wacana berprofail tinggi ini jelas melawan semangat kepelbagaian budaya dan hak kebebasan manusia, di mana pandangan radikal terhadap Islam dibenarkan dan mendatangkan sikap tidak bertoleransi terhadap muslim. Ia diterima secara sosial dan dijustifikasikan secara moral dan intelektual.

Tinjauan juga turut memperhatkan bahawa Media Barat berperanan sebagai kunci utama dalam membakar budaya anti-muslim. Sebagai contohnya, kajian-kajian telah menjelaskan kekerapan mereka menekankan perkataan seperti: “keganasan”. “pengganas”, “pelampau”, “fanatik”, “radikal” dan “fundamentalis” yang dikaitkan dengan Islam dan ummah Islam secara umum. Sentimen anti Islam begitu jelas kerana pihak media suka mengulang maklumat palsu hingga berlabuh di minda orang ramai, secara sedar atau tidak sedar, bahawa Islam menjadi ancaman yang perlu ditangani dan dihapuskan oleh semua. Kajian dan aduan yang diterima badan berwibawa juga tanpa ragu lagi dan secara statistik membuktikan bahawa muslim telah didiskriminasi dalam pekerjaan dan layanan buruk dalam persekitaran kerja.

Dalam bab ketiga, laporan telah menggariskan perkembangan positif bagi membenteras Islamophobia. Antaranya, Resolusi oleh Majlis Eropah mengenai “Islam, Islamisme dan Islamophobia di Eropah” yang mengecam pengharaman penuh niqab di Perancis, menggesa agar kebebasan bersuara dibezakan dari ucapan kebencian, dan meminta pihak Switzerland membatalkan pengharaman terhadap penubuhan menara masjid. Sejumlah pemimpin di Jerman menyuarakan isu penghijrahan muslim secara positif, dan di United Kingdom, Kumpulan Semua Ahli Parlimen mengenai Islamophobia telah dilancarkan di Dewan Rakyat. Pihak Berkuasa British juga tidak membenarkan Pastor Terry Jones memasuki negara Britain, dengan kenyataan bahawa Britain menentang ekstrimisme. Agensi Persekutuan Amerika Syarikat juga menolak trademark sebuah organisasi berbunyi “Stop Islamization of America” atas dasar bahawa ia menjatuhkan maruah komuniti muslim. Manakala, Majlis Bandaraya Los Angeles telah menyebut bahawa mereka hanya memihak kepada mana-mana perundangan yang bertujuan untuk memerangi Islamophobia dan tindakan keganasan terhadap umat Islam perlu diberi perhatian.

Dalam bab keempat berkaitan rangka kerja Hak Asasi Manusia, laporan membentangkan kronologi aspek operasi penglibatan OIC mengenai Islamophobia, sepanjang tempoh laporan, mengikut undang-undang antarabangsa dan meletakkan satu asas untuk mencari konsensus di samping menjalinkan hubungan diplomasi pelbagai hala mengikut keutamaan. Dalam hal ini, dan berdasarkan mandat yang berkaitan, OIC telah mengadakan mesyuarat pakar di Istanbul bagi mengenal pasti asas perundangan bagi konsep “fitnah terhadap agama” dan menilai keperluan dan cara  mengembangkan kerangka perundangan semasa yang sesuai.

Berikutan mesyuarat Istanbul, Setiausaha Agung OIC, Prof Ekmeleddin Ihsanoglu, dalam kenyataannya pada sesi ke-15 Majlis Hak Asasi Manusia di Geneva, telah menggariskan lapan cadangan untuk tindakan yang akan diambil, di peringkat negara dan antarabangsa, bertujuan memerangi sikap tidak bertoleransi terhadap agama. Setiausaha Agong juga menyeru penubuhan Badan Tinjauan dalam sistem PBB untuk memantau perlakuan tidak bertoleransi terhadap agama di seluruh dunia. Berdasarkan lapan pendekatan yang digariskan oleh Setiausaha Agong, OIC atas semangat berkompromi dan keputusan berdasarkan konsensus – menaja resolusi baru ke atas “memerangi sikap tidak bertoleransi, “stereotype” negatif, stigmatisasi dan diskriminasi, dombaan kepada keganasan dan keganasan terhadap individu berdasarkan agama dan kepercayaan mereka” yang telah diluluskan secara konsensus pada sesi ke-16 Majlis Hak Asasi Manusia, di Geneva. Resolusi tersebut, di samping membina platform konsensus baru, diwujudkan secara berasingan dan disediakan untuk pendekatan yang pelbagai dalam menyeru ke arah tindakan yang perlu diambil dari sudut pentadbiran, politik dan perundangan di peringkat negara dan antarabangsa.

Dalam bab kelima, laporan menerangkan pelbagai langkah dan tindakan yang diambil oleh OIC, dalam penyelarasan dan kerjasama dengan pihak-pihak berkaitan yang berkepentingan untuk memerangi Islamophobia. Tindakan tersebut bertujuan meningkatkan kesedaran, menjalinkan usaha diplomatik untuk menarik perhatian masyarakat antarabangsa dan menunjukkan kes-kes kritikal dalam sikap tidak bertoleransi terhadap agama, di samping bertindak balas terhadap perlakuan dan penerbitan berunsur Islamophobia. Antara peristiwa-peristiwa yang ditaja atau diambil  bahagian oleh OIC ialah:

1. Perbincangan Meja Bulat mengenai Islamophobia, yang diadakan semasa 3rd Alliance of Civilizations Global Forum, di Rio de Janeiro.
2. Program mengenai pendekatan normatif terhadap Islamophobia yang dianjurkan oleh pihak daripada Persidangan Peringkat Tinggi OSCE mengenai Toleransi dan Diskriminasi.
3.  Syarahan oleh Ketua Setiausaha OIC bertajuk “Membina Jambatan-Dialog Antara Budaya, Identiti dan Penghijrahan” sebagai sebahagian daripada Siri Syarahan Geneva, dianjurkan oleh Institut Latihan dan Penyelidikan PBB (UNITAR).
4. Pelbagai acara lain di peringkat serantau dan antarabangsa.

 Laporan ini berakhir dengan satu set syor yang menggariskan strategi memerangi Islamophobia dan peningkatan sikap tidak bertoleransi serta prejudis terhadap umat Islam melalui tindakan bersepadu antarabangsa, yang melayakkan pemerhatian khusus diberi terhadapnya.

Untuk mendapatkan laporan penuh bagi ringkasan eksekutif ini, sila dilayari lelaman Pertubuhan Kerjasama Islam (Organization of Islamic Cooperation atau OIC), di: www.oic-oci.org/uploads/file/Islamphobia/2011/en/islamphobia_rep_May_2010_to_April_2011_en.pdf

 

 Disediakan oleh;

Urus Setia Gabungan Pertubuhan Islam Bukan Kerajaan (ACCIN)

https://accinmalaysia.wordpress.com

 

Laporan Tinjauan OIC Kedua Mengenai Islamophobia (Jun 2008 – April 2009)

Laporan Tinjauan OIC Kedua Mengenai Islamophobia (Jun 2008 – April 2009)

Ringkasan Eksekutif

Islamophobia bertentangan dengan nilai-nilai asas manusia dan prinsip-prinsip hak asasi yang melindungi manusia daripada diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi. Tindakan perkauman, diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi mencabar amalan hak asasi manusia dan kebebasan ummah Islam terus meningkat di Barat. Ini menyumbang kepada salah faham terhadap Islam dalam masyarakat bukan Islam dan menyebabkan meningkatnya layanan berbeza, profil negatif dan stereotaip terhadap ummah Islam yang tinggal atau melawat negara Barat. Keadaan ini diburukkan lagi oleh penerbitan, produksi video dan kenyataan anti-Islam oleh individu dan kumpulan yang berkepentingan. Ini mewujudkan kecurigaan dan syak wasangka antara Dunia Islam dan Dunia Barat yang memerlukan pendirian segera dan bersama terhadap segala bentuk dan menifestasi diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi.

Laporan ini lebih fokus untuk menggariskan penglibatan penting antara Dunia Islam dan Dunia Barat yang bertujuan untuk memerangi fenomena ini. Ia menarik perhatian terhadap beberapa perkara, antaranya:

1-     Islamophobia dalam segala bentuk dan manifestasinya mempunyai potensi yang boleh mendatangkan bahaya kepada keamanan dan keselamatan global dan sewajarnya perlu ditangani dengan segera dan secara kolektif oleh masyarakat antarabangsa. Pelbagai insiden menjelaskan bahawa fenomena Islamophobia juga menular di seluruh dunia, termasuk Eropah, Amerika dan negara-negara Barat.

2-     Didorong faktor sejarah, budaya dan psikologi, bentuk terkini Islamophobia memberi kesan dalam kerja-kerja penyelidikan, laporan, rencana, tulisan institusi dan ahli akademik terkenal. Pelbagai fitnah dan tindakan negatif melalui ucapan, artikel, buku, dokumentari dan pertemuan telah mengesahkan menularnya kempen yang sistematik, bermotivasi dan berterusan bagi menentang Islam dan penganutnya. Ia juga turut menyenaraikan beberapa keadaan yang membimbangkan dan semakin aktif di kebanyakan tempat di dunia Barat  termasuklah kebencian, diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi terhadap Islam dan umat Islam.

3-     Badan Tinjauan berjaya menghasilkan beberapa perkembangan positif. Islamophobia sebagai isu besar yang mencabar keharmonian ummah manusia membahayakan proses dialog dan persefahaman antara tamadun dan budaya. Ini dibuktikan oleh pelbagai keputusan diambil oleh sebilangan kerajaan dan masyarakat Barat bagi menjauhkan diri daripada pengiat Islamophobia yang terkenal dan aktiviti mereka. Antaranya;

• Keputusan Mahkamah Amsterdam untuk menjalankan prosiding jenayah terhadap ahli politik sayap kanan, Geert Wilders, produser anti-Islam yang menerbitkan filem Fitna.
• Pengundian di Swiss Lower House yang menentang resolusi yang menuntut pengharaman membina menara masjid di Switzerland.
• Nada positif Presiden Amerika Syarikat, Barak Obama sewaktu kempen pilihanraya.
• Bual bicara oleh Jawatankuasa Perhubungan Luar Senat AS ke arah menjalinkan hubungan dengan umat Islam di seluruh dunia
• Syor-syor membina yang memberi latar belakang untuk pendekatan konstruktif.

4-     Antara faktor Islamophobia ialah gambaran negatif dan salah terhadap Islam di sekolah dan institusi pendidikan, antaranya; i) Dengan mengabaikan pengetahuan yang betul tentang Islam, ii) Menyerlahkan gambaran negatif tentang Islam dan Muslim, iii) Melakukan penghinaan dan penderaan lisan atau fizikal di sekolah, iv) Menafikan keperluan menangani isu Islamophobia.

5-     Laporan juga meringkaskan prosiding dilakukan oleh pihak OIC di Majlis Hak Asasi Manusia dan Perhimpunan Agung PBB yang membentuk ikatan kukuh antara Dunia Islam dan Dunia Barat. Dengan berpegang kepada prinsip undang-undang antarabangsa, OIC bersedia mencari penyelesaian berdasarkan kerangka yang sedia ada. Usaha OIC untuk mencapai persetujuan mengenai isu fitnah terhadap agama (defamation of religions) di PBB mendapat banyak sokongan.

6-     Isu fitnah terhadap agama bukan sahaja digunakan untuk mencipta beberapa persepsi media dan pemikiran Barat, bahkan dikelirukan dengan kerangka yang sedia ada mengenai kebebasan berekspresi. Kejayaan resolusi UNGA dan UNHRC mengenai fitnah terhadap agama menjadikannya satu konsep yang berdiri dengan legitimasi antarabangsa. Ia tidak wajar digambarkan sebagai mengambil hak kebebasan berekspresi.

7-     Kedudukan OIC dalam isu fitnah terhadap agama ialah berdasarkan banyak peruntukan dalam instrument antarabangsa, termasuk Piagam PBB dan resolusi-resolusi berkaitan. Fitnah terhadap agama, sebagai menifestasi Islamophobia, tidak terhad kepada agama sahaja, kerana suatu idea yang abstrak juga boleh menjadi target dikritik dan  dipermainkan. Kesan sebenar terhadap fitnah ini ialah kempen kebencian dan stereotype negatif secara terang-terangan yang mensasarkan semua prinsip asas dan penganut Islam secara individu atau berkumpulan. Ia menggambarkan mereka sebagai bahaya, tidak bertamadun dan pengganas. Alat yang digunakan untuk mencapai matlamat ini disembunyikan di bawah panji-panji kebebasan bersuara. Dalam kehidupan sebenar, sasaran kempen fitnah ini ialah setiap identiti, maruah, harga dan keyakinan diri seorang muslim. Mangsa serangan ini menjadi paria, orang buangan dan sasaran ejekan, bahkan menjadi subjek penderaan fizikal dan psikologi.

8-     Kedudukan OIC dalam isu penting ini diasaskan pada peruntukan undang-undang antarabangsa, dan terutamanya dalam pelbagai instrument undang-undang antarabangsa. Sebagai contoh, Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat, dalam Artikel 7 menyatakan: “Semua orang berhak mendapat perlindungan yang sama daripada sebarang diskriminasi dan daripada sebarang hasutan terhadap diskriminasi sedemikian”. Artikel 12: “Tiada siapapun boleh menjadi subjek diserang maruah, reputasi dsb.”

9-     Hampir semua undang-undang, instrumen dan perjanjian antarabangsa dengan jelas menyebut bahawa kebebasan berekspresi perlu diamalkan dengan tanggungjawab, antaranya:

The International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) menyebut dalam Artikel 19:    “…Pengamalan hak-hak ini [termasuk hak berekspresi] membawa bersamanya tugas dan tanggungjawab khas. Ia boleh tertakluk kepada sekatan tertentu.”

Artikel 20: Sebarang advokasi terhadap kebencian antara negara, bangsa atau agama yang merupakan hasutan kepada diskriminasi, permusuhan atau keganasan dilarang oleh undang-undang”.

Artikel 10 The European Convention on Human Rights menyebut: “Pengamalan kebebasan ini, memandangkan ia membawa bersamanya tugas dan tanggungjawab, tertakluk kepada formaliti, syarat, sekatan atau penalti.”

Sebagai tambahan, Perhimpunan Agung PBB telah meluluskan sebilangan resolusi yang mengecam tindakan fitnah terhadap agama sejak tahun 1999. Resolusi UNGA  (A/Res/53/140) Tahun 1999 menetapkan dalam perenggan No. 4:

“Di samping itu menggesa negara-negara, selaras dengan piawai antarabangsa dan hak asasi manusia, untuk mengambil semua langkah-langkah sewajarnya untuk memerangi kebencian, sikap tidak bertoleransi dan tindakan keganasan yang didorong oleh sikap tidak bertoleransi agama.”

10-  Sekretariat Agung OIC juga terlibat dalam pelbagai aktiviti, termasuk kerjasama dengan organisasi antarabangsa seperti UN, EU, OSCE, AoC dll, begitu juga pelbagai institusi, universiti dan badan pemikir. Setiausaha Agung telah menghadiri dan membincangkan Islamophobia dalam banyak peristiwa, seperti the International Conference on the Muslim world and the West, di Kuala Lumpur, Malaysia, Muslim and Western Countries’ Forum di Astana, Kazakhstan, Interfaith Dialogue di PBB di New York, US; Rabat Follow-up on Fostering Dialogue among Cultures and Civilizations di Copenhagen, Denmark; dan OIC Inter-Institutional Forum on Universal Shared Values di Geneva, selain lawatan beliau ke beberapa Negara Eropah. OIC menjadi penaja bersama beberapa persidangan di atas. Pemeteraian Memorandum Persefahaman antara OIC dan AoC ialah antara langkah ke hadapan ke arah yang betul.

11-  OIC menginginkan dialog yang jujur dan berorientasikan hasil berdasarkan persefahaman dan penghormatan bersama antara Dunia Barat dan Dunia Islam di semua peringkat, termasuk di akar umbi. Dalam usaha membendung musuh nombor satu Islamophobia dan menggalakkan keamanan dan toleransi dalam kalangan penganut pelbagai agama dan budaya, dialog ini perlu melalui kehendak politik yang kuat yang bertujuan untuk membangunkan strategik yang akan menekankan perlaksanaan undang-undang nasional dan antarabangsa yang sedia ada serta mengenal pasti nilai-nilai  dan prinsip-prinsip. Cadangan perdamaian bersejarah antara Islam dan Kristian oleh Setiausaha Agung OIC  menyediakan visi yang berdaya maju untuk dialog yang jujur dan berorientasikan hasil.

Kesimpulannya, OIC telah menjalankan suatu usaha yang jujur dan serius dalam menggariskan tren meningkatnya Islamophobia yang dimenifestasikan dalam bentuk diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi terhadap muslim, khasnya di Barat. Laporan ini telah menyediakan kompilasi terperinci berhubung insiden diskriminasi dan kebencian terhadap ummah Islam serta penghinaan dan fitnah terhadap Islam dan simbol-simbol sucinya. Laporan juga memasukkan rujukan kepada penemuan dan kenyataan yang berpunca daripada elit politik dan sumber lain berpengkalan di Barat. Laporan seterusnya menekankan kepentingan hubungan antara ummah Islam dan Dunia Barat melalui dialog antara agama dan dialog antara tamadun yang membuat syor dan cadangan yang boleh memudahkan dan membentuk sebahagian daripada hubungan tersebut. Laporan turut menyatakan keyakinan bahawa kesedaran semakin beransur-ansur wujud dalam diri masyarakat antarabangsa terhadap diskriminasi dan kebencian atas alasan agama. Usaha berterusan perlu dilakukan bagi menghasilkan pandangan yang positif serta hasil yang kondusif terhadap agama Islam dan umat Islam demi keamanan dan keselamatan global.

Untuk mendapatkan laporan penuh bagi ringkasan eksekutif ini, sila dilayari lelaman Pertubuhan Kerjasama Islam (Organization of Islamic Cooperation atau OIC), di:

www.oic-oci.org/uploads/file/Islamphobia/Islamophobia_rep_May_23_25_2009.pdf

 

Disediakan oleh;

Urus Setia Gabungan Pertubuhan Islam Bukan Kerajaan (ACCIN)

https://accinmalaysia.wordpress.com